Nowa odsłona mojej strony zapraszam Pamiętacie serial Galeria, czy Pierwszą Miłość jak nie do na pewno pamiętają ich wasi rodzice... spodziewajcie się dobrej zabawy, spodziewajcie się nie spodziewanego

http://marszal222.wixsite.com/aniol-pokoju

Już minęło ponad 10 lat a ja nadal Kocham Cię tak samo Napisał bym do Ciebie nawet powiedział te piękne dwa słowa ale ty ułożyłaś sobie życie z innym, mam tylko jedna nadzieję że jesteś szczęśliwa w tym związku. Kocham Cię Słoneczko

Mam 36 lat,brzydki raczej nie jestem, nieskromnie powiem ,ze jestem inteligentny,ciekawy nowych przygód i znajomości,zwariowany, lubiany przez ludzi i tak dalej,generalnie mam niską samoocenę ale pracuję nad tym cały czas Nigdy nikogo nie miałem ani nic... porażka. Chciałabym mieć się do kogoś przytulić, czuć się kochanym ,czuć, że komuś na mnie zależy, że o mnie myśli... mam wiele przyjaciół ale przecież to nie to samo ,sami zresztą wiecie,mam nadzieję Jestem lubiany przez dziewczyny, wiedzą, że mogą na mnie liczyć, chętnie im pomagam ale zawsze tylko to i nigdy nic więcej. Dlaczego tak jest? Życie jest niesprawiedliwe ;/ Kiedy widzę takie cwaniaczków fajnymi dziewczynami to krew mnie zalewa. Myślałem, że zależy to od wyglądu jednak teraz widzę, że nie do końca na przykład o grubości portfela ale czy to miłość. Te chude jak i okrąglejsze dziewczyny często widuje z 2 połówkami. Dużo moich przyjaciół,znajomych ma chłopaków/dziewczyny a ja zawsze taki sama. Już nie wiem czy to ze mną jest coś nie tak czy co do cholery... I nie, nie jestem kolejnym frajerem który rozpacza, że nikt mnie nie kocha, nie ma dziewczyny itd, tak po prostu się nad tym zastanawiam i nie mogę tego zakumkać. Chyba nigdy tego nie zrozumiem. Takie życie...;/

Przyjechałem pod adres do klienta i zatrąbiłem. Po odczekaniu kilku minut, zatrąbiłem ponownie. To miał być to mój ostatni kurs tego wieczoru i pomyślałem że wrócę do "bazy", ale zamiast tego zaparkowałem samochód, podszedłem do drzwi i zapukałem. "Minutkę!" - odpowiedział wątły, starszy głos. Usłyszałem odgłos tak jakby coś było ciągnięte po podłodze...

Po długiej przerwie, otworzyły się drzwi. Stała przede mną niska, na oko dziewięćdziesięcioletnia kobieta. Miała na sobie kolorową sukienkę i kapelusz z dopiętym welonem; wyglądała jak ktoś z filmu z lat czterdziestych. U Jej boku była mała nylonowa walizka. Mieszkanie wyglądało tak, jakby nikt nie mieszkał w nim od lat. Wszystkie meble przykryte były płachtami materiału.

Nie było zegarów na ścianach, żadnych bibelotów ani naczyń na blacie. W rogu stało kartonowe pudło wypełnione zdjęciami i szkłem. "Czy mógłby Pan zanieść moją torbę do samochodu?" - zapytała. Zabrałem walizkę do auta, po czym wróciłem aby pomóc kobiecie.

Wzięła mnie za rękę i szliśmy powoli w stronę krawężnika. Trzymała mnie za ramię, dziękując mi za życzliwość. "To nic" - powiedziałem - "Staram się traktować moich pasażerów w sposób, w jaki chciałbym aby traktowano moją mamę."

"Och, jesteś takim dobrym chłopcem" - odrzekła. Kiedy wsiedliśmy do samochodu, dała mi adres, a potem zapytała: "Czy mógłbyś pojechać przez centrum miasta?

"To nie jest najkrótsza droga" - odpowiedziałem szybko, włączając licznik opłaty.

"Och, nie mam nic przeciwko temu" - powiedziała. "Nie spieszę się. Jestem w drodze do hospicjum..."

Spojrzałem w lusterko. Jej oczy lśniły. "Nie mam już nikogo z rodziny" - mówiła łagodnym głosem. "Lekarz mówi, że nie zostało mi zbyt wiele..."

Wyłączyłem licznik... "Którędy chce Pani jechać?"

Przez następne dwie godziny jeździliśmy po mieście. Pokazała mi budynek, gdzie kiedyś pracowała jako operator windy. Jechaliśmy przez okolicę, w której żyła z mężem jako nowożeńcy. Poprosiła bym zatrzymał się przed magazynem meblowym który był niegdyś salą balową, gdzie chodziła tańczyć jako młoda dziewczyna.

Czasami prosiła bym zwolnił przy danym budynku lub skrzyżowaniu i siedziała wpatrując się w ciemność, bez słowa.

Gdy pierwsze promienie Słońca zaczęły pojawiać się nad horyzontem, powiedziała nagle "Jestem zmęczona. Jedźmy już proszę". Jechaliśmy w milczeniu pod wskazany adres. Był to był niski budynek z podjazdem, tak typowy dla domów opieki.

Dwaj sanitariusze wyszli na zewnątrz gdy tylko zatrzymałem się na podjeździe. Musieli się jej spodziewać. Byli uprzejmi i troskliwi...

Otworzyłem bagażnik i zaniosłem małą walizeczkę kobiety do drzwi. Ona sama została już usadzona na wózku inwalidzkim.

- Ile jestem panu winna? - Spytała, sięgając do torebki.
- Nic - powiedziałem.
- Trzeba zarabiać na życie - zaoponowała.
- Są inni pasażerowie.

I nie zastanawiając się kompletnie nad tym co robię, pochyliłem się i przytuliłem Ją. Objęła mnie mocno.

- Dałeś staruszce małą chwilę radości - powiedziała - Dziękuję.

Uścisnąłem jej dłoń, a następnie wyszedłem w półmrok poranka... Za mną zamknęły się drzwi - był to dźwięk zamykanego Życia...

Tego ranka nie zabierałem już żadnych pasażerów.Jeździłem bez celu, zagubiony w myślach. Co jeśli do kobiety wysłany zostałby nieuprzejmy kierowca lub niecierpliwy aby zakończyć swoją zmianę? Co gdybym nie podszedł do drzwi, lub zatrąbił tylko raz, a następnie odjechał?

Myśląc o tym teraz, nie sądzę, abym zrobił coś ważniejszego w całym swoim życiu.

Jesteśmy uzależnieni od poszukiwania emocjonujących zdarzeń i pięknych chwil, którymi staramy się wypełnić nasze życia.

Tymczasem piękne chwile mogą przydarzyć się nam zupełnie nieoczekiwanie, opakowane w to, co inni mogą nazwać rutyną. Nie przegapmy ich...

Siedzę na tym cholernym portalu godzinami. Jak już się ocknę i wyloguję, dręczą mnie wyrzuty sumienia, że tyle tam siedziałem, a chwilę później znów chcę wejść!

A prawda jest taka, że szukam tam akceptacji. Akceptacji, której przecież w życiu mi nie brakuje! Chcę wykreować atrakcyjny obraz siebie, dla własnej satysfakcji, chwalić się sobą, ale to tak naprawdę nie pokazuje kim jestem, jaki jestem. Sztuczniejszy! Szukam emocji, których brakuje w moim życiu. Szukam czegoś ciekawego, czegoś co sprawi, że poczuję się inaczej niż zwykle - tego też powinnam poszukać w realnym świecie!

Weźcie się w garść i wyłączcie facebooka, facebook to zło

Aniołowie w naszym życiu: Nigdy nie z wracałem uwagi na Anioły w moim życiu od pewnego wytarzanie które miałem tydzień temu. Miałem jechać do znajomej na Weekend wszystko miałem przygotowane i zaplanowane oraz byłem spakowany. ale wcześniej wszystko mi mówiło żebym nie jechał, chciałem jak by na silę zaplanować swój wyjazd do niej chodź wszystko mi mówiło nie jedz ale ja nadal planowałem wyjazd, do dnia wyjazdu zrobiłem w danym dniu po prostu zaspałem na autobus byłem wkurzony grzecznie mówiąc ale po kilku godzinach doszło do mnie że do Anioł mie uchronił przed tym wyjazdem zaopiekował sie mną w w czasie mojego snu do on wyłączył mój budzik żeby mnie nie obudzić po nawet nie słyszałem kiedy dzwonił a wieczorem kilka razy go sprawdzałem czy dobrze ustawiłem budzenie. Nigdy mi się nie zdarzyło przynajmniej nie pamiętam żebym zaspał na autobus czy pociąg jak gdzieś jechałem zawsze budziłem się przed czasem przed budzikiem parę minut.

Taka moja krótka historia, doświadczenia mojego Anioła w moim życiu teraz częściej będę go słuchał w moim życiu - Mój Anioł jest nie zawodny.

Dobre humor i dobra muzyka są nie od dziś duetem do zadań specjalnych
Dzisiejsze zadanie brzmi – poczuć weekend w środku tygodnia. Ja sugeruje... Dobry humor Wy dorzućcie swoje propozycje

Chciał bym Cię, Zaprosić na stronę Przystanek Anioła Pokoju Dzięki tej stronie, możecie

skorzystać z licznych przywilejów na naszej stronie posłuchać dobrego
radia po modlić się na kanale Modlitewnym o 150 i 210, lub obejrzeć na kanale Video wybrane filmiki które warto obejrzeć wystarczy tylko
się zarejestrować.

Jest nam ogromnie miło, że interesuje się naszymi publikacjami. Nie jest więc przypadkiem, że to właśnie Ty otrzymasz od nas pakiet atrakcyjnych przywilejów. Zależy nam bowiem
bardzo na takich osobach jaką jesteś i chcemy podziękować Ci w wyjątkowy sposób.

Zapraszamy na stronę naprawdę warto

http://radioktozjakbog.dbv.pl

Polacy zostali "osieroceni" 5 lat temu odszedł od nas kochany Ojciec Święty teraz zostawiła nas Para Prezydencka a z nimi inni Wielcy ludzie, jesteśmy rozdarci i ciężko pozbierać się po Takiej stracie, byliście Nam bliscy, nawet jeśli tylko dzięki telewizji...gdzieś w głębi ciągle czekamy na wasze wystąpienia... teraz czujemy pustkę...

Mój kochany czarodzieju ,bo jak mam nazwać Ciebie miłości moja ,jak mam określić Twoją moc w jakim słowie ukryta jest Twoja potęga,ila razy już doprowadziłeś moją dusze do niesamowitych odczuć ,w każdej sekundzie mojego życia jestem świadkiem potęgi Twojej i wiem że dla Ciebie Jezu niema rzeczy niemożliwych,ja nie muszę nawet prosić wystarczy że moje serce czuje smutek ,a Ty mój kochany zawsze przychodzisz by zaleczyć rany mojego serca.Przepraszam Panie Jezu że nazwałam Ciebie czarodziejem ,ale tyle razy już pokazałeś mi jak wielką masz moc ,jakie cuda potrafisz czynić ,przepraszam jeżeli czym kolwiek Ciebie mój kochany Jezu uraziłam.Miłuje dusza moja Boga żywego w Trójcy Świętej ukrytego.

Oj dawno mię tu nie było ale wróciłem i jestem

Zapytasz mnie? Kogo lubię. A ja odpowiem Ci. Jest to ktoś bliski mi. Podaję mi rękę. W każdej rozterce. Jest wspaniała. Prawie doskonała. To wiele czyni dla mnie. Ja też staram się. Chcę dzisiaj powiedzieć że to jest wspaniała Przyjaciełka. Miłego dnia i dużo uśmiechu źle wam.
Ps. a do całowania to tylko się zabrać w taki mroźny dzień, A jak nie mam się kogo całować

Jakoś od kilku dni jakoś dziwnie się czuje wszystko mię denerwuje, a miało być tak biegnie 2010r a zaczyna się mieć złe humory, nie wiem co się ze mną dzieje. Niby ludzie chcą być dla ciebie mili ale coś im do nie wychodzi. Nawet ostatnio osoby którym można powiedzieć że im ufałem teraz nie podlewie im zaufać, nie wiem może jestem dziwny. Ale ostatnio sobaczyłem nie tylko na moim przykładzie ale też u innych osobu, nie śmiałych osoby mają ciężko po jak tylko chcesz pomóc komuż do od razu Cię olewają i mówią że nie mają czasu. A później się dziwią że osoby nie śmiałe się zamykają w sobie jak wszyscy ich odpychają od siebie